Этыка і дэанталогiя
Этика и деонтология
Деонтология — это раздел этики, в котором рассматриваются проблемы долга и должного как специфической для нравственности формы проявления социальной необходимости. Этот термин введен в 1834 году английским философом Бентамом для обозначения теории нравственности в целом. В середине XX века деонтологию начали рассматривать в рамках профессиональной этики, которая включает в себя морально-этическую культуру профессионала, нормы поведения и характер взаимоотношений всех участников профессионального труда, красоту внешнего проявления этих норм, их форму в профессиональной деятельности.
Фармацевтическая этика как часть общей этики является наукой о моральной ценности поступков фармацевтических работников всех звеньев, их поведения в сфере своей деятельности.
Фармацевтическая деонтология — относительно самостоятельный раздел фармацевтической этики. Она имеет свой предмет исследования и историю развития.
Фармацевтическая деонтология изучает нормы поведения фармацевтического специалиста, направленные на максимальное повышение эффективности медикаментозной терапии и создание благоприятного «климата» во взаимоотношениях с потребителем, врачом, коллегами по работе. Она рассматривает требования и правила поведения фармацевтического специалиста, обеспечивающие выполнение им профессионального долга, вопросы формирования его совести, чести и достоинства, которые служат показателем высокой гражданской ответственности.
Важными проблемами фармацевтической деонтологии, как и этики фармацевтического специалиста в целом, являются разработка нравственных основ управления аптечным коллективом и совершенствование морально-психологического климата в нем, изучение специфики нравственных отношений в аптечных коллективах, тех противоречий, которые возникают в них, и поиск путей их разрешения.
Одна из задач деонтологии фармацевтов — пропаганда нравственных, основ фармацевтической деятельности и повышение нравственно-этической культуры фармацевтических специалистов.
Захаванне карпаратыўнай этыкі
У працэсе зносін з наведвальнікамі аптэкі (спажыўцамі), калегамі і прадстаўнікамі знешніх структур работнік аптэкі павінен імкнуцца вырабляць адпаведную прафесійную ўражанне.
Ствараючы і падтрымліваючы камфортную рабочую абстаноўку, супрацоўнікі аптэкі выконваюць наступныя нормы і правілы дзелавога этыкету:
- знешні выгляд работніка аптэкі павінен быць ахайным, варта захоўваць ветлівае выраз твару, падтрымліваць роўны, спакойны тон голасу, пазбягаць празмернай жэстыкуляцыі;
- працаўнік ўстановы абавязаны насіць бейдж з фатаграфіяй, указаннем структурнага падраздзялення, прозвішчы, імя па бацьку, і называць сваё імя і імя па бацьку, калі яго пра гэта пытаюцца;
- звяртацца да кіраўнікоў і падначаленым на «Вы», па імені і па бацьку;
- будаваць свае адносіны з калегамі па працы на аснове добразычлівасці, узаемадапамогі і карпаратыўнай салідарнасці;
- беражліва адносіцца да маёмасці ўстановы і калег па працы;
- у працоўны час не займацца справамі, не звязанымі з выкананнем службовых абавязкаў;
- не дэманстраваць дрэнны настрой, не выяўляць нястрыманасць і агрэсію;
- не брыдкасловіць не прымяняць нецэнзурныя словы, слэнгавым гаворка;
- не пераносіць сяброўскія адносіны ў рабочую абстаноўку.
Работнікам аптэк рэкамендуецца прытрымлівацца наступных правілаў нашэння дзелавой адзення:
- санітарная адзенне павінна быць заўсёды акуратнай, чыстай;
- пры выхадзе з аптэкі на вуліцу санітарную адзежу неабходна здымаць;
- стыль дзелавой адзення адміністрацыйна-кіраўніцкага персаналу павінен быць кансерватыўным і стрыманым.
Работнік аптэкі абавязаны выконваць правілы зносін і прадстаўлення інфармацыі па тэлефоне.
Інфармацыя, якая прадстаўляецца работнікам па тэлефоне, павінна быць максімальна кароткай і сціснутай. Недапушчальна доўга займаць тэлефонную лінію.
Ня дапушчальна тэлефанаваць у працоўны час са стацыянарнага тэлефона па асабістых пытаннях, за выключэннем крайняй неабходнасці, пры гэтым быць вельмі кароткім.
Пры немагчымасці спецыяліста, які прыняў званок, самастойна адказаць на пастаўленыя пытанні тэлефонны званок павінен быць пераадрасаваны (пераведзены) на другое службовая асоба або жа звярнуўся грамадзяніну павінен быць паведамлены тэлефонны нумар, па якім можна атрымаць неабходную інфармацыю.
