АЛЕРГІЯ НА ЛЯКІ НЕ ЗАПАРОХА!

Таццяна Аркадзьеўна Малахава - супрацоўнік Віцебскага УП "Фармацыя" з 42-гадовым стажам, ветэран прадпрыемства, з 1985 года нязменны намеснік загадчыка аддзела №7 "Экспедыцыя" аптэчнага склада - чалавек, у якога сапраўды ёсць чаму павучыцца.

Падчас свят, працягваючы серыю інтэрв'ю, Заруба Дзіна, правізар-інтэрн аптэкі №31, задала Таццяне Аркадзьеўне пытанні, якія цікавяць.

– Раскажыце, як вы прыйшлі да атрымання фармацэўтычнай адукацыі?

– Пасля заканчэння школы я паступіла ў Гомельскае кааператыўнае вучылішча, скончыла яго з адзнакай. Улетку ўладкавалася працаваць шапікам у Быхаве - на маёй малой Радзіме.

Праз год вырашыла вучыцца далей. Падрабязна вывучыла даведнік для абітурыентаў і выбрала Магілёўскі медыцынскі каледж. Бо баюся крыві - спецыяльнасць "Фармацыя". Паступіла без праблем, у групе была Камсоргам.

– Як прайшло ваша размеркаванне?

– Камічна, але размяркоўвалася я з даведкай аб алергіі на многія лекавыя прэпараты. Выбар заставаўся невялікі. Размеркавалі на Полацкі склад.

Але ў Полацак я так і не даехала: у аддзеле кадраў мне прапанавалі Віцебскі склад. Я з радасцю пагадзілася.

Прынялі мяне вельмі ветліва: адзін раз - і на ўсё жыццё. Ужо больш за 42 гады працую тут.

Вельмі ўдзячная майму першаму настаўніку - Чарапанава Ганне Іванаўне - у той час загадчыцы аддзела. Яна не толькі дапамагала ў мае першыя працоўныя будні, вучыла, тлумачыла ўсё, але і прытуліла мяне, зусім юную дзяўчынку, у сваёй новай кватэры.

Другі мой настаўнік і сябар - Бубнова Галіна Віктараўна. Ёй я таксама вельмі ўдзячная.

– Раскажыце, што змянілася ў вашым аддзеле?

– Калі я прыйшла, штат аддзела «Экспедыцыя» уключаў 21 чалавека. Усе пакавальнікі і кантралёры былі ў нас, цяпер яны ў іншых аддзелах.

Складскія памяшканні для перавязачнага матэрыялу, сродкаў дэзінфекцыі, некаторых лекавых прэпаратаў не ацяпляліся. Зімой працавалі ў куфайках, каб не змерзнуць. Нас згуртавала адна ідэя - жыць лепш.

Многае змянілася, свет змяніўся. Шмат маладых спецыялістаў прайшлі праз маё настаўніцтва. Цяпер у нас поўная камп'ютэрызацыя, а раней мы пра гэта і думаць не маглі. Змяніліся падыходы да кіраўнічых працэсаў, тэхнічнае абсталяванне.

– Падзяліцеся якімі-небудзь цёплымі ўспамінамі аб першых працоўных днях.

– Я была вясёлай рахатушкай, таму некаторыя спачатку мяне зусім не ўспрымалі ўсур'ёз. Смешна ўспамінаць, як я здзіўлялася, чаму ж грузчыкі (мужчыны з вялікім стажам) не хацелі мне падпарадкоўвацца. Бывала, прыйду да іх у бытоўку, клічу на пагрузку. А яны як гулялі ў карты, так і працягваюць гуляць! Раскідаю іх калоду - тады ўжо ідуць за мной.

Ездзіла на спаборніцтвы па валейболе, прычым вельмі нават паспяхова: займалі прызавыя месцы. Наогул, усё сваё працоўнае жыццё я займаю мэтанакіраваную пазіцыю: дзеяць дабро на балазе людзей.

– Раскажыце пра вашу сям'ю.

– Праз год маёй працы на складзе вярнуўся са службы ў Аўганістане хлопец, з якім мы сябравалі яшчэ са школы. Неўзабаве мы пажаніліся. Праз 2 гады ў нас нарадзіўся сын Дзяніс, а яшчэ праз 3 гады - дачка Марына. Мы былі гэтаму невымоўна рады. У гэты ж час мы, зусім маладыя, атрымалі кватэру.

Зараз у нашай сям'і пяцёра цудоўных унукаў. Мы разам сустракаем святы, выязджаем на прыроду, падарожнічаем.

– Якое ў вас хобі?

– Маё хобі - гэта кветкі. Узімку ўсе падваконнікі, а ўлетку і балкон квітнее і пахне. Я нават перцы і памідоры вырошчваю ў кватэры!

– Можа, у вас ёсць нейкія пажаданні для чытачоў да Новага года і Калядаў?

– Хачу павіншаваць усіх чытачоў, увесь калектыў прадпрыемства з 2024 годам дракона. Няхай гэты год прынясе нам шмат прыемных падзей, сустрэч, міру і дабра. Дужага ўсім здароўя!

Няхай цмок будзе прыхільны да нас, прынясе поспех і росквіт.

І карыстаючыся выпадкам, хачу падзякаваць кіраўніцтву прадпрыемства, у прыватнасці, генеральнаму дырэктару Барысеевічу Кацярыну Станіславаўну і загадчыцы аптэчнага склада Курскай Таццяне Мікалаеўне. Дзякуй за тое, што шануеце вопыт ветэранаў і даяце магчымасць прыносіць карысць прадпрыемству.

Бясконца ўдзячна сваім бацькам за жыццёвы вопыт і асабісты прыклад, як трэба любіць жыць і да чаго імкнуцца.

Гутарыла Заруба Дзіна, правізар-інтэрн аптэкі №31